Grote gele litron beker met shotel, Sèvres

Grote litron vormige beker en bijpassende schotel uit de manufactuur van Sèvres. Grijs gekleurde scène van twee kinderen die op een militair kamp spelen. Zeldzame gele grond met krans van roze rozen. Schilder: Sinsson fils, Jacques-Nicolas actief van 1795 tot 1845. hij was schilder van bloemen en gekleurde gronden.

Afmeting: H kop 7,5 cm – diameter schotel: 15,5cm

Sèvres, Epoque Revolutionaire, tussen 1795 en 1799.

Lit: In 1740 werd in Vincennes een fabriek opgezet voor de productie van zacht-paste porselein – een substituut voor echte, of “harde paste”. de manufactuur werd in 1756 overgebracht naar speciaal ontworpen faciliteiten in Sèvres. De fabriek Vincennes-Sèvres, uitgerust met koninklijke privileges, genoot een spectaculair succes dankzij de gelukkige combinatie van eersteklas materialen, een hoog niveau van technische knowhow en een smaak geïnspireerd door moderniteit. De modellen werden ontworpen door beroemde kunstenaars zoals François Boucher (later de eerste schilder aan koning Lodewijk XV) in 1749. De koninklijke goudsmid Giovanni Claudio Ciambellano, Duplessis père genaamd, creëerde het grootste deel van de formulieren die in de manufactuur werden gebruikt van 1747 tot zijn dood in 1774. Vanaf 1752 werden de sculpturen bewust in biscuit gelaten om het werk van Sèvres van de Duitse productie (Meissen) te onderscheiden. Etienne-Maurice Falconet, modellerend directeur van 1757-66, was de sleutel tot het succes van het witte Sèvres-biscuit. Twee Sèvres-onderzoekers ontdekten de eerste kaolienafzetting op Franse bodem, in de buurt van Limoges, in 1768. Hard Paste-porselein werd in 1770 door Sèvres op de markt gebracht. De stijl van de periode verschoof van barok naar neoklassiek. De overgang kwam tot uiting in de allegorieën en mythologische onderwerpen van Sèvres beeldhouwkunst onder leiding van Louis-Simon Boizot, (van 1773 tot 1800) een lid van de Koninklijke Academie. Tijdens de revolutie brachten nieuwe patriottische thema’s de werken van Sèvres voort. In 1800 werd de professor Alexandre Brongniart aangesteld als hoofd van de fabriek, een functie die hij 47 jaar lang zal behouden. Tijdens het Napoleontische rijk ondergingen alle stijlen een radicale vernieuwing. Nieuwe thema’s ontstonden tijdens de Restauratie (1815-30); Alexandre-Evariste Fragonard, ontwerper van Sèvres en zoon van de beroemde schilder, was prominent aanwezig in de kunstenaars van de periode. De tweede Keizerrijk, naast nieuwe vormen en patronen, zag het een terugkeer naar thema’s van het ancien régime en een revalorisatie van de beeldhouwkunst na een tijd van verlatenheid. Bij de komst van de Derde Republiek (1870) onderscheidde de fabriek zich van de opkomende industrie door te kiezen voor het behoud van de traditionele ambachten die van generatie op generatie waren overgedragen – zelfs tot op de dag van vandaag. De Franse staat biedt de fabriek nieuwe gebouwen in 1876, grenzend aan Saint-Cloud Park. (Vandaag de thuisbasis van de nationale fabriek van Sèvres en het National Ceramics Museum). Albert Carrier-Belleuse, artistiek directeur van 1875-87, bewerkstelligde een modernisering van stijlen; Auguste Rodin werkte een aantal jaren in Sèvres en deed onderzoek naar geglazuurde gravures.