“Omphale and Loreley” grote biscuit groepen

Groot paar prachtige bisque figuren van Omphale en de nimf Loreley, twee modellen van de Duitse beeldhouwer Ludwig Von Schwanthaler (1802-1848). Zeldzaam op de antiekmarkt. In uitstekende staat.

Afmetingen: H 36 en 37 cm

Geattribueerd aan de Nymphenburg manufactuur, 19de eeuw, na 1847.

Lit: Lorelei of Loreley is de “sinnende nimf” of de denkende nimf. De marmeren versie van Ludwig von Schwanthaler wordt tentoongesteld in het Beiers Nationaal Museum, Duitsland. (gedateerd 1847)
Omphale, koningin van Lydië in de Griekse mythologie, kocht Hercules als slaaf. In haar dienst verrichtte hij een aantal daden om haar koninkrijk te bevrijden van monsters zoals de Certopes en struikrovers zoals de Itones. Er zijn verschillende versies van het verhaal over de liefdesrelatie tussen Omphale en Hercules. De meest voorkomende versie is dat Omphale de kracht en heldendaden van Hercules bewonderde en hem haar minnaar maakte en vervolgens haar echtgenoot, nadat ze hem had bevrijd uit zijn slavernij. In Ovidius, Lucianus, Propertius en Seneca dwingt Omphale Hercules echter om vrouwenkleding te dragen en wol te spinnen, terwijl ze hem de huid van de Nemeïsche leeuw en de knots geeft. In Seneca gaat Omphale zelfs zo ver dat ze de held straft met een klap van haar pantoffel.

Lit: Porzellan Manufaktur Nymphenburg maakt al 260 jaar met de hand het fijnste porselein. Por-seleinen diensten, figuren en objecten van de hoogste kwaliteit en zuiverheid worden al sinds de 18e eeuw geproduceerd op slechts deze ene locatie ter wereld – het Nördliches Schlossrondell in Nymphenburg.
De geschiedenis van de Porzellan Manufaktur Nymphenburg is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van het Beierse vorstenhuis Wittelsbach. In 1747 begon keurvorst Max III. Joseph de kieskeurige porseleinfabriek in zijn “Groene Schloss” in Neudeck bij München. De fabriek lag direct aan de Auer Mühlbach en de waterkracht die nodig was om de machines te laten werken, was daar verzekerd. Aanvankelijke problemen met de productie en hoge investeringen zonder doorslaand succes deden de interesse van de keurvorst in de porseleinproductie snel afnemen. Pas in 1754, toen de productie van porselein voor het eerst op gecontroleerde wijze tot stand kwam, hervond de keurvorst zijn enthousiasme voor de “Electoral Porcelain Fabrique”. Vanaf die dag werd de por-seleinmanufactuur, die financieel en ideëel werd gesteund door de familie Wittelsbach, een belang-rijk prestigeobject van het Beierse electoraat. De fabriek verhuisde in 1761 naar de noordelijke laan van het voor dit doel gebouwde paleis Nymphenburg. In de daaropvolgende jaren floreerde de porseleinmanufactuur. Onder het bewind van Max IV. Joseph werd de porseleinfabriek Frankenthal in 1800 bij de Nymphenburg ingelijfd. De ervaring en artistieke vaardigheden van de ambachtslie-den uit Frankenthal, die vooral bekend stonden om hun figuratieve ontwerpen, bleven van invloed op de porseleinfabriek Nymphenburg. Beieren was sinds 1806 een koninkrijk en in 1815 werd de fabriek benoemd tot kunstinstelling van de staat. Het feit dat koning Ludwig I in 1825 aan het be-wind kwam, gaf de porseleinschilderkunst een nieuwe impuls: hij bestelde borden die niet als ser-vies werden gebruikt, maar bedoeld waren om de belangrijkste kunstwerken van die tijd te docu-menteren. Van 1888 tot 1975 nam de familie Bäuml de pacht over. (bron: www.nymphenburg.com)