Zeehond door Otto Jarl voor Meissen

Een zeehond staat trots op een witte rots. Gemodelleerd door Otto Jarl voor Meissen in 1904. In goede staat.

Afmetingen: H 14 cm – B 15 cm

Manufactuur van Meissen, Jugenstil periode. De kunstenaar modelleerde het in 1904.

Lit: Otto Jarl (Uppland 1856 – 1915 in het district Dornbach in Wenen) was een Zweedse beeldhouwer die actief was in Wenen. Otto Jarl studeerde aan de Technische School in Stockholm en vervolgens aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Hij begon als portret beeldhouwer en ging zich daarna toeleggen op het beeldhouwen van dieren. Hij voerde verschillende modellen uit voor Meissen, zoals “stappende ijsbeer”. Een van zijn bekendste werken is een zittende leeuw (nu verloren), een gedenkteken voor majoor Hackher, de verdediger van de heuvel Schloßberg boven Graz, die in 1809 door het Franse leger werd belegerd.

Lit: Meissen werd in 1710 in het gotische kasteel Albrechtburg gesticht. Het was de eerste porseleinfabrikant in Europa. Het voorgaande jaar, in het Duitse Dresden, had de alchemist Johann Friedrich Böttger, ‘goudmaker’ en gevangene van Augustus de Sterke (keurvorst van Saksen en koning van Polen) de ontdekking gedaan. Aanvankelijk maakte de fabriek fijn rood Böttger-aardewerk, met reliëf en gegraveerde ontwerpen. Het eerste echte porselein, op de markt gebracht in 1713, was vergelijkbaar in stijl, in de vorm van theepotten, beeldjes en figuren in Chinese stijl. Vanaf 1720 werd het porselein briljant wit, de emailkleuren werden verbeterd, de ontwerpen waren fantastische “chinoiserieën”; het was het tijdperk van de schilder-decorateurs met J. G. Höroldt als leider. In de jaren 1730 onder het directie van graaf Brühl (tot 1752) werden de beeldhouwers, met J.J. Käendler aan het hoofd, dominant en produceerde reeksen personages, dieren en vogels, serviezen rijkelijk versierd in reliëf, en sculpturale vazen ​​en tafelgerei. Van 1756-1773 werd porselein van meissen gemarkeerd met de gekruiste zwaarden met een punt tussen de handgrepen, bekend als de “puntperiode”. Deze periode markeerde de overgang naar de neoklassieke stijl. In 1774 werd graaf Camillo Marcolini directeur, hij bekleedde deze positie tot 1814. De meer ingetogen neoklassieke stijl domineerde, maar de fabriek daalde als gevolg van economische druk en de internationale concurrentie van de Franse fabriek Sèvres. In het begin van de 19e eeuw werden technische innovaties geïntroduceerd en de waren werden gemaakt in de populaire smaak die de situatie opnieuw verbeterde. In 1830 veranderde de naam van de fabriek van Königliche Manufaktur in Staatliche Porzellan Manufaktur. Schitterende modellering en schilderkunst waren kenmerkend voor Meissen-porselein en de daaropvolgende 50 jaar waren haar producten onovertroffen, uitgebreid geëxporteerd en veel geïmiteerd. Gedurende de 19e eeuw bleef de kwaliteit van Meissen ongewijzigd en waren er weinig innovaties, hoewel de late jaren 1890 en vroege jaren 1900 de start waren van een meer inventieve periode van de Art Nouveau. De Meissen-fabriek is nog steeds operationeel.