Skeleton klok met spaniëls, Lepaute à Paris

een skeleton pendulum klok met vier wijzerplaten, wit marmer en prachtige gouden bronzen. De geëmailleerde wijzerplaat is omgeven door zonnestralen in verguld brons, heeft zwarte Arabische cijfers voor de uren, kwartieren en rode cijfers die de dagen van de maand aangeven. Diverse fijn gebeitelde naalden. De andere drie wijzerplaten vormen een driehoek met aan de basis een wit geëmailleerde wijzerplaat, één met de maanden van het jaar en de andere met de dagen van de week. Beiden hebben een bronzen ster in het midden. De bovenste wijzerplaat toont de maanfasen. De set wordt ondersteund door een paar spaniëls die op een witmarmeren sokkel liggen, zelf versierd met draperie en bloemenmanden. Belangrijkste wijzerplaat getekend voor de klokkenmaker Lepaute in Parijs. Zeer goede staat voor dit zeldzame object.

Afmeting: H 50 cm x B 44 cm

Lodewijk XVI-periode, circa 1780-1790, gesigneerd Lepaute in Parijs

Lit: “Lepaute Horloger du Roi” in Parijs staat voor de samenwerking tussen twee broers, Jean-André Lepaute (1720-1789) en Jean-Baptiste Lepaute (1727-1802), beiden genoemd Koninglijke klokkenmakers en die een buitengewone carrière genoten . Jean-André, geboren in Thonne-la-Long in Lotharingen, kwam als jonge man naar Parijs en werd in 1747 vergezeld door zijn broer. Hun bedrijf, opgericht in 1750, werd formeel opgericht in 1758. Meester in 1759 Jean-André was eerst gehuisvest in het Palais du Luxembourg en vervolgens, in 1756, in de Galeries du Louvre. Jean-André Lepaute schreef een Verdrag van Horlogemakerij, gepubliceerd in Parijs in 1755. Een klein document, Beschrijving van verschillende uurwerken, verscheen in 1764. In 1748 trouwde hij met de wiskundige en de astronoom Nicole-Reine Etable de la Brière, die voorspelde onder andere dingen, de terugkeer van komeet Halley. Jean-Baptiste Lepaute, meester in december 1776, stond bekend voor de tijdvergelijkingsklok die hij bouwde voor het stadhuis van Parijs (1780, verwoest door de brand van 1871) en die van het “Hotel des invalides”. Ze werkten met name in Frankrijk voor de Franse kroon (mobilier national) en de grootste amateurs van die tijd in het buitenland, voor prins Charles van Lotharingen en koningin Louise-Ulrique van Zweden. Jean-Baptiste nam het beheer van de werkplaats over toen zijn broer Jean-André in 1775 met pensioen ging. Ze werkten al samen met twee van hun neven, Pierre Henri en Pierre-Basile, die het uiteindelijk zullen overnemen. Pierre-Basile, alias Sully-Lepaute (1750-1843), koopt het familiebedrijf in 1789. Tegen het einde van de 18e eeuw richtte hij samen met zijn neef, Jean-Joseph Lepaute, een nieuw, succesvol bedrijf op dat tot 1811 duurde.