“stilleven van bloemen”, FRISON Jehan (1882-1961)

Prachtig stilleven van bloemen en fruit met een blauwe kan. Mooie “fauvisme” techniek met levendige kleuren en dikke penseelstreken. Olieverf op paneel. Gesigneerd en gedateerd 1918.

Afmetingen: H 54 cm x 50 cm – H 70 cm x B 68 cm

Belgische school uit het eerste kwart van de 20e eeuw.

Lit : De Belgische schilder Jehan Frison werd geboren in 1882 en stierf in 1961. Hij is bekend voor zijn figuurcomposities, geanimeerde landschappen, landschappen, zeegezichten, stillevens, houtsculpturen en gravures.
Jehan Frison begon zijn studies aan de Academie van Sint-Joost-ten-Node. Van 1896 tot 1902 vervolgde hij zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel, waar hij Rik Wouters (1882-1916) leerde kennen, die zelf was ingeschreven tussen 1900-1904 en 1907-19082. De twee kunstenaars ontwikkelden een vriendschappelijke relatie, vooral in de periode dat de familie Wouters in de gemeente Boitsfort woonde (1904-1914) en alleen werd bezocht door J. Frison, Victor Seydel en Fernand Verhaegen (1883-1975) in hun krot en zolder, die als atelier werd gebruikt. Rik Wouters maakte een buste van J. Frison (brons), die hij tentoonstelde op het 4e salon van de Cercle d’art Les Indépendants in Brussel in 1907. Ze hielden ook een gezamenlijke tentoonstelling met enkele vrienden van de Brusselse kunstkring “Rietkamerke” in de Galerie Boute, Koningsstraat, in januari 1907.
Het was tijdens de activiteiten van het vrije atelier L’Effort (gekant tegen academisch normativisme) dat Jehan Frison bevriend raakte met het boegbeeld ervan, de fauvistische schilder uit Oudergem, Auguste Oleffe (1867-1931). De historicus Paul Colin noemt J. Frison naast Rodolphe Strebelle (1880-1959) en Arthur Navez (1881-1931) als een van de drie beste schilders die, in navolging van A. Oleffe, een sterke en eigenzinnige kunst ontwikkelden. P. Colin beschrijft de schilderkunst van J. Frison als de meest verhalende. Voor hem “interpreteert zijn schilderij de onderwerpen niet en zet niets om, zelfs de kleuren niet. Met een helder oog en een gehoorzaam palet speelt Frison met de tonen van de lente en de zomer en versterkt ze met de waaier van stoffen en de schittering van bloemen. Zijn schilderijen zijn vaak kunstmatig en flinterdun. Maar ze zijn vrolijk en bevredigen gemakkelijk de verlangens van degenen voor wie kunst een vluchtige afleiding is.
De invloed van het Brabantse fauvisme (een stroming die dichter bij het post-impressionisme staat dan bij het Franse fauvisme) bracht Jehan Frison tot een intieme schilderstijl met een rijk, kleurrijk palet, met als favoriete onderwerpen Linkebeekse landschappen, interieurscènes en stillevens.
Hij vestigde zich in 1913 in Linkebeek en verliet de stad niet meer tot aan zijn dood op 22 oktober 1961. Hij reisde naar Frankrijk (o.a. Parijs), Engeland (Londen) en Italië (Venetië) en bezocht tweemaal Marokko (1917 en 1928), een land waarvoor hij een bijzondere bewondering koesterde en waaruit hij talrijke schilderijen maakte: oriëntalistische taferelen en wadi-landschappen en Berberdorpen.