Aquarel stilleven van bloemen, Ferdinand Schirren

Prachtige aquarel op papier van een stilleven met bloemen door een meester van het Brabantse fauvisme, Ferdinand Schirren. In een zacht, dampig effect staat een vaas op een tafel, naast een hondenfiguur en daarachter een blauwe waaier. De kleuren contrasteren en het perspectief is opnieuw gedefinieerd. Gesigneerd linksonder. Prachtig ingelijst in een antieke lijst. Een zeldzaam werk.

Afmetingen: H 57 cm x B 48 cm – H 75 cm x B 65 cm

Belgische school circa 1930.

Lit: Ferdinand Schirren, geboren in Antwerpen in 1872 en overleden in Brussel in 1944, was een Belgische fauvistische schilder en beeldhouwer. Hij werd geboren in een Joodse familie uit Riga (Letland) en studeerde beeldhouwkunst aan de Brusselse Academie bij Jef Lambeaux. Daarna begon hij met aquarelleren, op een moment dat veel jonge Belgische kunstenaars zich bewust werden van de experimenten van de Fauves. Tijdens zijn studietijd evolueerde de jonge Schirren naar een synthese van realistisch volume. In 1896 begon hij te werken als freelance kunstenaar en begon hij aan een carrière die rijk was aan ervaring en inspiratie. In 1898 richtte hij samen met Louis Thévenet en Willem Paerels de kring ‘Le Labeur’ op, waar hij elk jaar exposeerde tot de groep in 1907 uiteenviel. Vervolgens vereenvoudigde hij de vormen en gaf ze weer in grote vlakke kleurvlakken. Schirren ontwikkelde zich sneller in zijn aquarellen dan in zijn schilderijen. Hij gebruikte kleur alsof het een element was dat direct bij de compositie betrokken was. Hij probeerde de kleuren op te bouwen, ze zo te modelleren dat ze een architectonische structuur kregen waarmee hij een wereld met een grote innerlijkheid weergaf. In 1910 nam hij deel aan driejaarlijkse tentoonstellingen in Gent, Luik en Antwerpen, en aan die van L’Art Contemporain, La Libre Esthétique, Les Indépendants en Le Sillon. In 1912 organiseerde hij een solotentoonstelling in het Koninklijk Verbond van Kunst, Letteren en Wetenschappen in Antwerpen, waar hij de meeste van zijn Whites and Blacks, enkele impressionistische werken en enkele beeldhouwwerken presenteerde. In hetzelfde jaar stelde Rik Wouters zijn werk tentoon op de opening van de Galerie Georges Giroux in Brussel; Schirren was daar ook vertegenwoordigd met enkele tekeningen. Ondertussen verhuisde Schirren naar Brussel. Met zijn schilderijen werd hij, naast Rik Wouters, een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de beweging die later bekend zou staan als het Brabantse fauvisme. De indrukwekkende reeks schilderijen die hij samenstelde voor zijn grote tentoonstelling in Giroux in 1917 leidde ertoe dat kunstcritici Schirren als een leider erkenden. Deze werken getuigen van een constructivistische geest; de laatste zijn gebaseerd op dit soort doordachte composities, gebaseerd op contrasten van licht en schaduw. In 1919 werd Schirren lid van de nieuwe groep schilders, de Cercle des XV. Hij bleef de voorkeur geven aan lichte, pure kleuren, maar nam tegelijkertijd afstand van het expressionisme. Vanaf 1927 ontwikkelde de kunstenaar een nieuwe aquareltechniek. Door het papier lang in water te laten weken, gaf hij het een absorberende kwaliteit. Hierdoor werden de kleurpigmenten over het papier verspreid en kreeg zijn compositie een zacht, opgevuld effect. Rond 1930 had Ferdinand Schirren een meer sobere, overzichtelijke, evenwichtige en emotioneel intense kunst bereikt, dankzij zijn toewijding aan zijn stijl en zijn verlangen om naam te maken.
Werken in de Musea voor Schone Kunsten van Antwerpen en Brussel, waaronder “Vrouw aan de piano” (1917), dat als zijn meesterwerk wordt beschouwd.
De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel wijdden van november 2011 tot maart 2012 een tentoonstelling aan deze kunstenaar.