Monumentale vaas met bloemen en engelen, Baudour (Bergen)

Uitzonderlijke monumentale vaas op sokkel met handvatten in de vorm van dreigende engelen in de geest van het Sèvres-model van de beeldhouwer Etienne Maurice Falconet. Op het lichaam van de vaas zijn scènes geschilderd, aan de ene kant een galante scène en aan de andere kant engelmuzikanten die in de wolken zweven. Prachtige takken en bloemen in reliëf op de wijze van de Meissen porselein. Geweldige kwaliteit van het goud. Gemarkeerd met een kuif in de hals van de vaas. Een zichtbaar scheurtje.

Afmetingen: Hoogte : 80 cm – diameter van de basis : 35 cm

Manufactuur van François-Joseph Declercq in Baudour (Bergen), België.

Deze uitzonderlijke vaas is een zeldzaam werk voor de manufactuur van Baudour, het is ongetwijfeld een meesterwerk gepresenteerd tijdens een groot evenement om de knowhow van de manufactuur in de verf te zetten.

Lit: Op het grondgebied van de gemeente Baudour, in de buurt van Bergen, zijn in de 19e en 20e eeuw verschillende keramiekfabrieken gevestigd.

François-Joseph Declercq, afkomstig uit Givry en zoon van een bakker, en zijn vrouw Eugénie Lazarus, kochten op 31 augustus 1842 de gebouwen van een oude aardewerkfabriek in de Rue d’Herchies in Baudour. Volgens de overlevering werkte hij in Meissen en Sèvres en had hij plannen voor een eigen fabriek.

Het jaar daarop richtte hij een bedrijf op door investeerders aan te trekken: Declercq et Cie, waarvan hij directeur werd en het gebouw en de voor de productie benodigde apparatuur inbracht.

In 1845 ging Declerq samenwerken met Nicolas De Fuisseaux, een advocaat uit Bergen. De nieuwe vennootschap Declerq et Compagnie betreft niet alleen de fabriek van Badour, maar ook de handel in keramiek en kristal, die de Declerqs in Mons bezitten. De productie van Declercq was vrij succesvol, won de eerste medailles in nationale wedstrijden en betrof vooral bloemenvazen, koffie- en theeserviezen en beeldjes.

Declercq kon rekenen op gekwalificeerd personeel, waarvan sommigen afkomstig waren uit Saksen en Sevres. We noemen Ernest-Philippe La Vallée, een medailleur in 1847, die hij had leren kennen in de fabriek van L’Estroppe (Hal). Het was ook in 1847 dat Baudour een goude medaille won op de Belgische Industrietentoonstelling. In 1850 wordt de schilder Boulanger van de Sèvres manufactuur, bezet door Baudour.

Er werd besloten de oppervlakte van de gebouwen uit te breiden en er werden vernieuwingen doorgevoerd om het gebruik van kolen voor het bakken van porselein mogelijk te maken.

In 1848 leidt Nicolas De Fuisseaux het bedrijf alleen; Declerq vertrekt naar Nimy om de aardewerkfabriek te leiden. De Fuisseaux kreeg patenten voor het bakken van goud op porselein. In 1857 richt hij een nieuw bedrijf op: “La société Céramique Franco-Belge”, dat in de volgende jaren bloeit. De verkoop vond plaats via een winkel in Brussel.

Toen De Fuisseaux overleed (november 1857), nam zijn weduwe de leiding van de fabriek over. Ze omringde zich met waardevolle vakmensen: Adrien Chevalier, die de verfwinkel beheerde, Noël Dehoux en Michel Debacq. Vanaf 1875 vervaardigde de fabriek ook elektrische isolatoren van porselein. Belangrijke orders van de Franse regering werden ontvangen. In 1881 overleed mevrouw De Fuisseaux. Haar jongste zoon, Fernand, nam de fabriek over door de aandelen van zijn broers over te kopen. In 1898 werd de bedrijfsnaam veranderd in “Société Anonyme des Anciennes Usines de Fuisseaux”. De productie bestond uit standaard huishoudelijke artikelen, zowel wit als versierd. In 1912 stierf Fernand de Fuisseaux en werd opgevolgd door zijn schoonzoon, Charles Greyson; na de Eerste Wereldoorlog werd het bedrijf opgekocht door de Société des Pavillons, die zes porselein-, aardewerk- en kristalfabrieken groepeerde en in Brussel gevestigd was. De productie wordt volgens de traditie voortgezet en de mallen uit het begin van de eeuw worden gebruikt. In 1934 ging de Société du Pavillon op in het Belgische keramiekbedrijf CERABEL uit Baudour, dat ondanks de crisis een welvarend bedrijf was.